Başka şehirlerden Atsız Ata'yı yad etmek, yerinde yad etmek için yol katetmek küçümsenecek bir fedakarlık değil.
Tabiki sadece ayrı şehir dememek lazım, sonuçta İstanbul çok büyük ve oradan bile işinden gücünden fedakarlık yapıp kabrinde biraraya gelmenizi gurbetten imrenerek izliyorum.
40 yıl olmuş Atsız ata vefat edeli, daha erken doğmalıymışım, o vefat ettikten 2 sene sonra doğmuşum.
Ruhu şad olsun.
Hüseyin Nihal Atsız ile Söyleşi
Yaşarken daha azdı, seni anlayan seven...
Bugün yüzbinler sana, nasıl duyuyor güven...
Artık değiştirelim Onbir Aralık’ları...
Işıldasın parlasın bitsin karalıkları...
Öldü demek istesem, öldün desem ölmezsin...
Türk Irk’ının halini, görüyorsun gülmezsin...
Yaşamak mı sayılır, et kemiğe bürünmek...
Nice yaşayan varki, tek yaptığı sürünmek...
Fikri yaşıyor ise, ölmez öyle bedenler...
Atsız varolacaksın, var çünkü yad edenler...
O nasıl bir mezardır, ne kadar güzel kabrin...
Hak kabul edilirdi eğer olsaydı kibrin...
Karacaahmet’teki en güzide bir mevki...
Biz hayat sürenlere veriyor ölme şevki...
Ölümü kıskandırır o caminin bahçesi...
Senin yanında yatmak ölümlerin Türkçesi...
Sançar beğim yanında, Tanrı Dağ şahikası...
Tin’ine yoldaş hemde, sin’inin lahikası...
Hani diyorlardı ya, sendin islama engel...
İslam bugün zavallı takılı binbir çengel...
Sanki şeytan pençesi ve o hain kancalar...
Üstüne doğrultulan namlular tabancalar...
Atsız Ata sen yokken birbirimizi yedik...
Kendi surlarımızda açtık kocaman gedik...
Unuttuk öğrettiğin nice kahpe düşmanı...
Örselendi kutlu aşk, Türkçülüğün imanı...
Kırık keman bozuk saz, kopuk telli bir kopuz...
Hanımları sorma hiç, ev erkeği çoğumuz...
Seksende bir ihtilal, çok acılar yaşadık...
Kaç büyük badirede dizginleri boşadık...
Güzel haberler de çok, hangisinden başlasam...
Telaş etme olur mu, birazcık yavaşlasam...
Hani hain Moskof’un vardı ya Sovyetleri...
Yerle yeksan oldular, kırıldı kuvvetleri...
Çin bilinmez şekilde sinsi sinsi büyüyor...
Uygur Türk’ü perişan yüzleri hiç gülmüyor...
Türkeli’nin İl’leri azadlığı kazandı...
Beş tane Türk Devleti Türklük ile bezendi...
Kırgız El’im çok fakir, Türklükten utanıyor...
Beş milyonlar, çeyreği belki de uyanıyor...
Azerbaycan birazcık kapalı kutu gibi...
Dibi görülemeyen bir dipsiz kuyu gibi...
Türkmenistan Hazar’da Azerbaycan’a kızgın...
Düşman gibiler sanki, bizi ediyor üzgün...
Özbeğ’ler en vahimi, bir hain iktidar var...
Nüfusları karışık, Çinli Rus muktedir var...
Kazakistan bulmadı yirmi milyon nüfusu...
Fakat yine en sağlam, kullanıyor Türk usu...
Gelelim anavatan sorma sakın ne halde...
İlan edilmemişte say ki şimdi OHAL de...
Seksenlerde başladı Asala lağvedildi...
Pekaka dedikleri bir bela getirildi...
Ermeniler ustaca, kendini unutturdu...
İçinde Ermeni’li bir kürt örgüt kurdurdu...
Kürtçe bir dil yapıldı, kanalları bile var...
Milletim anlamıyor bu işte bir hile var...
Böğürme sesi gibi, bildiğin fars kusmuğu...
Türklerde heveslenip öğreniyorlar çoğu...
Komşu ülkeler hala bilinçli Türk düşmanı...
Bizde savaş tukaka, öz mazinin pişmanı...
Atsız Atam buradan size büyük sitem var...
Duyurmak istiyorum önemli iletim var...
Ne zaman uğurlasak Uçmağ’a bir şehidi...
Siz oluyormuşsunuz, öte alem şahidi...
Şüheda Türk evlatlar, neden size uğruyor...
Burda birkaç Türkümsü kıskanıyor olmuyor...
Atsız Atam bir konuş, Uçmağ’da ervah ile...
Mecal takat kalmadı, kaldık bir eyvah ile...
Versin kutlu Atalar, bize yeni bir fırsat...
Kür Şad istiyoruz biz, vallahi de bir Kür Şad...
Bizden bıkıp usanma, usanırsan nafile...
Yakında geliyoruz, Uçmağ’a bir kafile...
Burda nice kıyamet, ha koptu ha kopacak...
Uçmağ’a erken varan, güzel yeri kapacak...
Atalara ulaştır, bizden binlerce selam...
Gelinceye kalsın mı, hususi birkaç kelam...
Kırk yılını doldurmuş sensizliğin tarihi...
Adın sanın yaşıyor bilindi tevarihi...
İnce aylar dolunsun Atsız Ata şanına...
Türklük için can verip geleceğiz yanına...
Alp Aldatmaz
